Είναι ένα νόσημα κατά το οποίο παρατηρείται διαταραχή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου. Οι ασθενείς με ΣΑΥ κατά την διάρκεια του ύπνου εμφανίζουν επαναλαμβανόμενα επεισόδια πλήρους διακοπής ( άπνοιες) ή μείωση του εύρους της αναπνοής (υπόπνοια) , τα οποία και οδηγούς σε κατακερματισμό του ύπνου. Οι άπνοιες και οι υπόπνοιες κατά τον ύπνο κατά κύριο λόγο οφείλονται σε επαναλαμβανόμενα επεισόδια σύμπτωσης του ανώτερου αεραγωγού (απόφραξης) παρά τη συνεχιζόμενη αναπνευστική προσπάθεια και ορίζονται ως αποφρακτικού τύπου. Σπανιότερα μπορεί να οφείλονται σε δυσλειτουργία του εγκεφαλικού κέντρου που ελέγχει την αναπνοή ή σε χρόνια δυσλειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος και ορίζονται ως κεντρικού τύπου. Συχνά τα επεισόδια απνοιών ή υποαπνοιών οδηγούν σε οξεία διαταραχή αερίων αίματος ( μείωση του οξυγόνου ) συμπαθητική εκφόρτωση ( αύξηση αρτηριακής πίεσης η / και ταχυκαρδία) και αφυπνίσεις .
Ποια είναι τα αίτια του ΣΑΥ
Συχνοί προδιαθεσικοί παράγοντες της αποφρακτικής άπνοιας είναι η παχυσαρκία, ο βραχύς λαιμός, η υπερτροφία των αμυγδαλών ή των αδενοειδών (τα γνωστά κρεατάκια των παιδιών), η διόγκωση της μαλακής υπερώας και της σταφυλής κ.ά. Επιπλέον αίτια αποτελούν το κάπνισμα, η χρόνια κατάχρηση αλκοόλ και υπναγωγών φαραμάκων.
Ποια είναι τα συμπτώματα του ΣΑΥ ;
Οι ασθενείς με το ΣΑΥ εμφανίζουν συμπτώματα στον ύπνο αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στους περισσότερους ασθενείς ο ύπνος χαρακτηρίζεται από έντονο και θορυβώδες ροχαλητό και επαναλαμβανόμενες άπνοιες και υπόπνοιες που οδηγούν σε συχνές αφυπνίσεις κατά τον ύπνο. Κατά τη διάρκεια των απνοιών και των υποπνοιών, το ροχαλητό σταματάει και ξεκινά εκ νέου κάθε φορά που ο ασθενής αρχίζει να αναπνέει. Σε κάθε περίπτωση, η αναπνοή στον ύπνο είναι εργώδης και συχνά ο ασθενής ξυπνάει με αίσθημα πνιγμού. Παρ’ όλα αυτά συνήθως δεν θυμάται τα παραπάνω συμπτώματα την επόμενη ημέρα, αλλά ισχυρίζεται ότι υποφέρει από πρωινές κεφαλαλγίες, ότι δεν κοιμήθηκε καλά, ότι ο ύπνος του δεν ήταν αναζωογονητικός και ότι θα ήθελε να κοιμηθεί περισσότερο. Τις περισσότερες περιπτώσεις ο/η σύντροφος στον ύπνο παρατηρεί τα επεισόδια απνοιών.
Τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι τα εξής:
Κατά την διάρκεια της νύχτας
1. Ροχαλητό
2. Ο σύντροφος παρατηρεί Άπνοιες
3. Αίσθημα πνιγμού ή δυσφορίας
4. Αϋπνία
5.Συχνή αφύπνιση για ούρηση
Κατά την διάρκεια της ημέρας
1.Υπνηλία
2.Αίσθηση μη αναζωογονητικού ύπνου
3. Κούραση
4. Διαταραχές μνήμης
5. Αλλαγή προσωπικότητας
6. Πρωινή κεφαλαλγία ή ναυτία
Πολλά από αυτά τα συμπτώματα επιβεβαιώνονται από τους ή τις συντρόφους στον ύπνο ή το οικογενειακό περιβάλλον.
Τι συνέπειες έχει το Σύνδρομο Άπνοιας – Υπόπνοιας στον Ύπνο;
Η διαταραχή της αναπνοής προκαλεί έλλειψη οξυγόνου σε ζωτικά όργανα του σώματος, με αποτέλεσμα την εμφάνιση σοβαρότατων νοσημάτων. Οι πιο συχνές και χαρακτηριστικές είναι η αρτηριακή υπέρταση, οι καρδιακές αρρυθμίες και ο σακχαρώδης διαβήτης. Το Σύνδρομο Άπνοιας – Υπόπνοιας στον Ύπνο προκαλεί υπνηλία και κούραση κατά τη διάρκεια της ημέρας, σεξουαλική δυσλειτουργία, πτώση των ανώτερων λειτουργιών του εγκεφάλου, όπως η μνήμη, η κρίση, η συγκέντρωση κ.λπ. Οι επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του ασθενούς, την επαγγελματική και την κοινωνική του ζωή είναι συχνά δραματικές.
Τέλος, η έλλειψη φυσιολογικού ύπνου προκαλεί μειωμένα αντανακλαστικά και μεγάλη υπνηλία, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλος κίνδυνος θανατηφόρων τροχαίων και επαγγελματικών ατυχημάτων.
Πώς γίνεται η διάγνωση του Συνδρόμου Άπνοιας – Υπόπνοιας στον Ύπνο;
Η διάγνωση γίνεται με τη μέθοδο της πολυκαταγραφικής μελέτης ύπνου.
Πώς αντιμετωπίζεται το Σύνδρομο Άπνοιας – Υπόπνοιας στον Ύπνο;
Σε κάποιους ασθενείς η διόρθωση συμπεριφερικών προδιαθεσικών παραγόντων όπως η απώλεια βάρους, η αποφυγή αλκοόλ και υπνωτικών, η διακοπή καπνίσματος και η έναρξη σταθερού προγράμματος εβδομαδιαίας άσκησης μπορεί να διορθώσει ή να βελτιώσει το σύνδρομο. Στην πλειοψηφία των ασθενών ωστόσο απαιτείται η χρήση από τον ασθενή κατά την διάρκεια του της συσκευής auto-CPAP (μια συσκευή που χορηγεί στον ασθενή αέρα με θετική πίεση μέσω μάσκας) είναι η πιο συχνή θεραπεία.
Η εκτίμηση του ασθενούς κλινικά και εργαστηριακά (με την πολυκαταγραφική μελέτη ύπνου) από ειδικό ιατρό οδηγεί στην ιδανική μέθοδο αντιμετώπισης κάθε περίπτωσης
